„Nic nadzwyczajnego, trochę chłodno, bo ogrzewanie nie działa jak trzeba, i zima. Zapalam światła, robię niewielki porządek na warsztacie po poprzednim dniu. Odkładam na wieszak szczypce, strzepuje srebrny pył z papieru ściernego, ustawiam wykrojniki na swoich miejscach i zbieram w jeden stosik walający się dookoła srebrny złom. Nie dokończyłem wczorajszych kolczyków. Nie dlatego, że nie chciałem albo kończył mi się czas – skończyły mi się pomysły. Nie mogłem ich wygiąć w taki sposób, żeby nie zdeformować reszty wyrobu. Myślałem o tym, jak wracałem do domu. Może za dużo siły; może nie ten przyrząd; może za mocno podgrzałem. Dzisiaj podejdę do nich w inny sposób – delikatniej i z większym wyczuciem. -„No dalej, poddaj mi się, zachowaj kształt, nie zdeformuj się”. Nerwowo zagryzam dolną wargę. Tym razem się udało; nie zawsze wychodzi. Jestem zadowolony z mojej pracy i mam nadzieję, że Ty też będziesz” – Kacper Michalski

Przedstawienie siebie w taki sposób, to dosyć krępujące doświadczenie. Pierwszy raz piszę o swojej pracy, a nie faktycznie ją wykonuję. Postaram się zebrać w kilku zdaniach trochę informacji o mnie oraz emocji, które mi towarzyszą robiąc biżuterię. To ważne, żebyś wiedział od kogo kupujesz. Przedmiot zyskuje wtedy dodatkową moc i autentyzm. Nie mam zamiaru kryć się pod wymyśloną marką.

Nazywam się Kacper Michalski.